In de VS is de film ‘Unplanned’ uitgebracht. De film vertelt het waargebeurde verhaal van Abby Johnson, directrice van een abortuscentrum, die uiteindelijk tot inzicht en inkeer komt over de gruwelijke realiteit van abortus. Pro Vita probeert de film ook naar België te krijgen, intussen brengen we u al een filmrecensie van een Amerikaanse kijker:

Mijn echtgenote en ik zijn samen met onze zoon de film ‘Unplanned’ (Ongepland) gaan bekijken. Het is een meeslepende film met een prachtige boodschap. Al wie ‘pro-life’ (voor het leven), of christelijk is, of gewoon van aangrijpende films houdt, zou deze film moeten gaan bekijken. De film vertelt het verhaal van Abby Johnson – vertolkt door Ashley Bratcher. Abby Johnson is momenteel de vrouw die het meest gehaat wordt door de pro-abortusbeweging.
De film begint met de scène waarin Abby, die toen directrice was van het Planned Parenthood abortuscentrum in Bryan in Texas, opgeroepen wordt om te helpen bij een echografie tijdens een abortus. Ze is hevig geschokt door wat ze ziet en vlucht huilend weg uit de kamer. De aborteur vraagt zich af wat haar plotseling bezielt, maar een meer accurate vraag zou zijn wie haar plotseling bezielt – God? Ze sluit zich op in de badkamer. Een van de werknemers vraagt haar of ze de dokter – de aborteur – moet verwittigen. Johnson antwoordt huilend dat die wel de laatste persoon is die ze nu zou willen zien.
De film gaat daarna terug naar de tijd dat Abby op de universiteit studeerde.
Abby kwam uit een pro-life familie, maar onderging zelf een abortus toen ze in een slechte relatie zat. Nadien maakte ze zelfs de fout om – in ‘Hollywood-stijl’ – met die man te trouwen, echter hij bedroog haar en liet haar achter met nog een tweede zwangerschap. Ze had toen een tweede, chemische abortus die met alle gruwelijke details wordt getoond in de film. Gedurende heel die periode blijven Abby’s ouders bidden dat ze tot inkeer zou komen. Ze maken geen verwijten, maar Abby weet wat ze denken. Tijdens die tweede abortus valt Abby, kreunend van de pijn, in slaap op de met bloed besmeurde badkamervloer, ervan overtuigd dat ze dood gaat. Ze vraagt zich af wie haar dode lichaam zal vinden, en bidt dat het niet haar moeder zal zijn.
Zoals de meeste studenten aan de universiteit zoekt ook Abby haar weg in het leven, en was een gemakkelijke ‘prooi’ voor Planned Parenthood. Eerst wordt ze als vrijwillige begeleidster aangesteld in het abortuscentrum, maar na haar studie kreeg ze een betaalde baan als adviseur bij Planned Parenthood. Haar taak bestond erin om vrouwen de ‘oplossing’ van abortus te verkopen. De film toont de rationalisaties waardoor mensen in dit tranendal op een plaats van groot kwaad terechtkomen. Het is een langzaam proces waarbij men stapje voor stapje wegleidt naar het kwaad.
De reddende genade voor Abby was – zoals voor zovelen onder ons – haar huwelijk met haar echtgenoot Doug. Hij was gelovig en daarmee geen voorstander van haar werk bij Planned Parenthood, maar… hij hield van haar. Beiden hebben zich intussen bekeerd tot de katholieke Kerk. Haar ouders waren in de wolken over hem. Ze trouwden, en na de geboorte van hun dochtertje Grace leefde Abby een gespleten leven. Haar beroep was directrice van een Planned Parenthood abortuscentrum, buiten haar werkuren was ze een christelijke, liefhebbende echtgenote en moeder.
Door de film heen vertegenwoordigen de biddende pro-life mensen Abby’s geweten; de engelbewaarder, die worstelt om gehoord te worden. Tegen haar wil in begint ze hen (de engelen) te respecteren en zelfs te waarderen, hoewel ze in een humoristische scène de brandsproeiers van het centrum tegen hen gebruikt.
De film benadrukt dat de zachte aanpak van de pro-life mensen werkt, die hun liefde tonen voor de vrouwen die denken die abortus nodig te hebben. Op het einde van de film raadt Abby met succes een vrouw aan om geen abortus te ondergaan. Ze legt haar uit dat de ‘kliniek’ een echografie zal maken om te zien hoe groot haar baby is, om te kunnen bepalen hoeveel ze zou moeten gaan betalen. Maar ze willen haar niet toestaan om die echografie te zien, want dat zou haar van de abortus kunnen weerhouden, want dat is toch de bron van hun inkomsten.
Een belangrijk element in de film is Abby’s geleidelijke ontgoocheling in Planned Parenthood, langzaam maar zeker groeit het besef dat abortus slechts ‘hun vorm van inkomen is’, en dat hun bewering van vrouwen te willen helpen slechts schone schijn is.
In elke goede film zit een slechterik, in de film ‘Unplanned’ is dat Cheryl, de overste van Abby Johnson bij Planned Parenthood. Wanneer ze tegen Abby zegt dat ze het aan de stok heeft met een van de machtigste organisaties ter wereld die gesteund worden door een paar van de rijkste mannen ter wereld zoals Gates en Buffet, kreeg ik rillingen. Ironisch of niet, deze rol wordt uitstekend vertolkt door Robia Scott, die niet alleen een actrice is, maar ook een pro-life activiste. Nadat ze Planned Parenthood verlaten had, diende Planned Parenthood een klacht in tegen haar om een straatverbod te bekomen, om zo haar mond te snoeren.
De abortuslobby is terecht bang voor de impact van deze film. ‘Ongepland’ spreekt jonge vrouwen aan, die door omstandigheden in hun leven worden meegesleept door de abortusbeweging, terwijl ze innerlijk juist erg onzeker zijn over abortus. De film leert hen dat er ook een andere manier is, en dat er vergeving is bij God. Op het einde van de film vertelt Abby aan haar echtgenoot dat ze medeplichtig is aan 22.000 abortussen, en ze vraagt zich af hoe ze daarmee verder moet leven, en hoe God haar zou kunnen vergeven. Haar man herinnert haar eraan dat God dat zeker kan doen en beslist ook zal doen!
De onsterfelijke woorden van de profeet Jesaja komen in me op:
“Wast u, reinigt u! Uit mijn ogen met uw misdaden! Houdt op met kwaad doen. Leert liever het goede te doen, betracht de rechtvaardigheid, helpt de verdrukten, verschaft recht aan de wezen, verdedigt de weduwen. Komt, laat ons deze zaak afhandelen, zegt Jahwe. Zouden uw zonden, die als scharlaken zijn, wit kunnen worden als sneeuw? Zouden zij, rood als purper, kunnen worden als wol?” Jesaja 1:16-18
‘Ongepland’ is een prachtige film die ons laat zien dat de zonde overvloedig tiert in dit tranendal, maar dat door berouw de verlossing overvloedig aanwezig is, en dat is een hele blijde boodschap voor alle tijden!
Vertaling door Donald R. McClarey, 02-04-2019, The American Catholic