In drie Bijbelboeken komt Rachel voor (haar naam betekent: ooi, vrouwelijk schaap): in het boek Genesis, in het boek Jeremia en in het Evangelie volgens Matteüs.

In Genesis lezen we de geschiedenis van de aartsvaders Abraham, Isaac en Jacob. Alle drie de vrouwen van Abraham, Isaac en Jacob waren in eerste instantie onvruchtbaar. Sara was 90 (en Abraham 100) toen zij Isaac baarde; Isaac’s vrouw Rebecca bleef onvruchtbaar tot haar 40^e en na vurig gebed van Isaac tot God (Gen. 25:21) raakte Rebecca zwanger en baarde de tweeling Esau en Jacob. Ook Rachel, de zeer geliefde vrouw van Jacob, bleef kinderloos. Jacob had inmiddels 4 zonen bij Lea, de oudere zus van Rachel (1 Ruben, 2 Simeon, 3 Levi en 4 Juda), 2 zonen bij Bilha, de slavin van Rachel (5 Dan en 6 Naftali), 2 zonen bij de slavin van Lea (7 Gad en 8 Aser) en nog twee zonen bij Lea (9 Issaschar en 10 Zebulon). In totaal had Jacob toen 10 zonen. En dan lezen we in Gen. 30:21: God dacht ook aan Rachel en God verhoorde haar. Hij opende haar baarmoeder en zij werd zwanger en baarde een zoon (11 Jozef). Later nadat Jacob en zijn uitgebreide gezin Mesopotamië hadden verlaten en zij in Kanaän onderweg waren naar Efrath (het gebied rondom Bethlehem) baarde Rachel een tweede zoon (12 Benjamin). Rachel had het hard bij het baren, en toen haar ziel uitging, noemde ze zijn naam: Ben-oni, wat betekent: ‘Zoon van mijn ongeluk’. Jacob zou hem echter Ben-jamin, ‘Zoon van het geluk’ noemen. De gestorven Rachel werd langs de weg naar Efrath (in Rama) begraven (Gen. 35:19-20). Dit speelde zich af rond het jaar 1750 vóór Christus. Rachel stierf als een bedroefde vrouw en mede daardoor kunnen Jeremia en Matteüs haar noemen als de klaagvrouw bij uitstek (Jer. 31:15 en Matth. 2:17-18).

In het boek Jeremia lezen we hoe ruim 1000 jaar later de profeet Jeremia beschrijft hoe in 587 vóór Christus vele joodse inwoners van Jeruzalem en Juda in ballingschap werden geleid nadat zij waren samengebracht in Rama, dat als deportatieplaats diende. De bedroefdheid van de joodse moeders, die weenden om hun weggevoerde en ten dode opgeschreven kinderen, stelde Jeremia voor door het beeld op te roepen van de klagende Rachel, de liefste vrouw van Jacob, de moeder van Jozef en Benjamin, en de stammoeder van Israël. In deze plaats, Rama, ligt zij immers begraven en als vanuit haar graf roept zij luid wenend en klagend. In Jer. 31: 15-17 lezen we: Dit zegt Jahwe: ‘Hoort het klagen in Rama, het droeve geween: Rachel schreit om haar kinderen en wil niet worden getroost, omdat ze er niet meer zijn.’ (…) Dit zegt Jahwe: ‘Houd op met schreien, droog uw tranen. Er is uitkomst voor uw lijden (…) Er is hoop voor de toekomst.’ Dit is het beeld van Rachel, de stammoeder van het volk Israel, als de eenzaam achtergebleven en van haar kinderen beroofde moeder. Maar het is ook een profetie!

In het Evangelie volgens Matteüs lezen we hoe ruim 600 jaar later, in de dagen van koning Herodes, in Bethlehem in Judea Jezus wordt geboren, de vredevorst, de leidsman van het volk Israël, de Koning van de Joden. ‘Toen koning Herodes dit hoorde, werd hij verontrust en heel Jeruzalem met hem’ (Matt.2:3). De wijzen uit het Oosten zouden hem niet op de hoogte brengen waar Jezus werd geboren. En dan lezen we in Matt. 2:16-18: ‘Zodra Herodes bemerkte, dat hij door de wijzen om de tuin geleid was, ontstak hij in hevige toorn; hij zond zijn mannen uit en liet in Bethlehem en heel het gebied daarvan al de jongens vermoorden van twee jaar en jonger, in overeenstemming met de tijd waarnaar hij de wijzen nauwkeurig had gevraagd. Toen ging in vervulling het woord dat door de profeet Jeremia gesproken was: Een klacht werd in Rama gehoord, geween en luid gejammer: Rachel, wenend om haar kinderen, wil niet getroost worden, omdat zij er niet meer zijn.’ En in een van de hymnen van de Kerk bij het feest van Onnozele Kinderen lezen we: ‘Afschuwwekkend is Herodes’ kindermoord, maar des te stralender is het door die kinderen gebrachte offer. Zij hadden immers dezelfde leeftijd als de Verlosser, en waren een voorafbeelding van het nieuwe Offer dat onze verlossing zou zijn; ween daarom niet langer, Rachel, over uw kinderen, maar gedenk hen in Abrahams schoot, waar de woonplaats van alle vreugde is.’

Er is hoop! Want Jahwe hoorde het geween van Rachel en sprak door de mond van Jeremia: ‘Houd op met schreien, droog uw tranen. Er is uitkomst voor uw lijden… Er is hoop voor de toekomst.’ (Jer. 31:17)

Mogen alle vrouwen die wenen om de kinderen die omgebracht zijn in hun schoot erop vertrouwen dat deze woorden ook voor hen gelden.

Alle Info: www.rachelsvineyardnederland.com