Een gewone hostie wordt door de H. Consecratie het Lichaam van Christus…

Om 7 uur ’s avonds op 18 augustus 1996 las pater Alejandro Pezet de Mis in een katholieke kerk in het handelscentrum van Buenos Aires. Toen hij klaar was met het uitdelen van de communie kwam er een vrouw naar hem toe en zei dat ze een weggeworpen hostie had gevonden op de kaarsenstandaard achter in de kerk.
Toen pater Alejandro naar de aangewezen plek ging, zag hij de ontheiligde hostie.
Daar hij niet in staat was de hostie te consumeren, deed hij het in een bakje water en zette het in het tabernakel van de kapel van het Heilig Sacrament.

Op maandag 26 augustus, toen hij het tabernakel opende, zag hij tot zijn verbazing dat de hostie was veranderd in een bloederige substantie. Hij informeerde bisschop Jorge Bergoglio (nu paus Franciscus), die de opdracht gaf om de hostie op professionele wijze te fotograferen. De foto’s werden genomen op 6 september.
Ze laten duidelijk zien dat de hostie, die een stukje bloederig vlees was geworden, beduidend in grootte was toegenomen. Verscheidene jaren bleef de hostie in het tabernakel en de hele zaak werd strikt geheim gehouden.

Daar de hostie geen zichtbare ontbinding vertoonde besloot Kardinaal Bergoglio (die in die tijd Aartsbisschop was geworden) om het wetenschappelijk te laten onderzoeken.
Op 5 oktober 1999, in aanwezigheid van vertegenwoordigers van de kardinaal, nam dr. Castanon een staal van het bloederige stukje en zond het naar New York voor analyse. Daar hij het onderzoek niet wilde bevooroordelen, informeerde hij bewust het team van onderzoekers niet over de herkomst (de bron van de staal werd geheim gehouden voor de wetenschappers). Een van de wetenschappers was dr. Frederic Zugiba, de bekende hartspecialist en forensisch patholoog. Hij stelde vast dat de geanalyseerde substantie echt vlees en bloed was met menselijk DNA.

Zugiba getuigde dat “het geanalyseerde materiaal een deel is van de hartspier die wordt gevonden in de linker hartkamer, dicht bij de hartkleppen. Deze spier is verantwoordelijk voor het samentrekken van het hart. Er moet in gedachten worden gehouden dat de linker hartkamer bloed pompt naar alle delen van het lichaam.
De hartspier is in een ontstoken toestand en bevat een groot aantal witte bloedlichaampjes. Dit wijst er op dat het hart levend was op het moment dat de staal was genomen, daar witte bloedlichaampjes afsterven buiten een levend organisme. Ze vereisen een levend organisme om hen te laten leven.

Dus wijst hun aanwezigheid er op dat het hart leefde toen de staal werd genomen. En wat meer is, de witte bloedlichaampjes waren in het weefsel doorgedrongen, hetgeen er verder op wijst dat het hart onder ernstige spanning stond, alsof de eigenaar zwaar geslagen was op de borst.” Twee Australiërs, journalist Mike Willesee en advocaat Ron Tesoriero, waren getuigen van deze proef. Zij wisten waar de staal vandaan kwam en ze waren verbluft door het getuigenis van dr. Zugiba.

Mike Willesee vroeg de wetenschapper hoe lang de witte bloedlichaampjes in leven zouden zijn gebleven wanneer ze van een stuk menselijk weefsel waren gekomen dat in water had gelegen. Ze zouden na enige minuten opgehouden hebben te bestaan. De journalist vertelde toen aan de dokter dat de bron van de staal eerst gedurende een maand was bewaard in gewoon water en dan voor nog eens drie jaar in een bakje gedistilleerd water. Pas toen was er een staal genomen voor de analyse.

Dr. Zugiba wist zich geen rekenschap te geven voor dit feit. Er was geen wetenschappelijke verklaring voor, zei hij. Dr. Zugiba vroeg gepassioneerd: “Jullie moeten mij één ding verklaren. Als deze staal van een persoon komt die dood was, hoe kon het dan dat tijdens mijn onderzoek de cellen van de staal bewogen en klopten? Als de staal komt van iemand die stierf in 1996, hoe kan het dan nog leven?” Toen informeerde Mike Willesee dr. Zugiba dat de geanalyseerde staal van een geconsacreerde hostie kwam (wit, ongedesemd brood) die op mysterieuze wijze veranderd was in bloederig, menselijk vlees.
Verbaasd door deze informatie antwoordde dr. Zugiba: “Hoe en waarom een geconsacreerde hostie zijn karakter zou veranderen en levend menselijk vlees en bloed wordt zal een onverklaarbaar mysterie blijven voor de wetenschap.”

Toen schikte dr. Ricardo Castanon Gomez het zo, dat het verslag van het mirakel van het laboratorium van Buenos Aires werd vergeleken met het verslag van het laboratorium over het wonder van Lanciano (in Lanciano gebeurde rond het jaar 700 een vergelijkbaar Eucharistisch mirakel, hetgeen door de Kerk is erkend. De in vlees veranderde hostie is daar nog steeds te zien). Ook hier werd de oorsprong van de staal niet bekend gemaakt. De experts die de vergelijking maakten kwamen tot de conclusie dat de twee verslagen van de laboratoria moeten zijn gemaakt van stalen die van dezelfde persoon waren genomen.

Ze rapporteerden verder dat beide stalen een AB positief bloedtype hadden. Ze zijn beiden karakteristiek voor een man die in het Midden Oosten is geboren. Alleen geloof in de buitengewone handeling van een God geeft een redelijk antwoord. Een geloof in God die ons bewust wil maken dat Hij werkelijk aanwezig is in het mysterie van de Eucharistie. Het Eucharistisch mirakel in Buenos Aires is een buitengewoon teken dat door de wetenschap is onderzocht.

Hierdoor verlangt Jezus in ons een levendig geloof op te wekken in Zijn werkelijke aanwezigheid in de Eucharistie. Hij herinnert er ons aan dat Zijn aanwezigheid werkelijk is en niet symbolisch. Alleen met de ogen van het geloof zien we Hem onder de gedaante van het geconsacreerde brood en wijn. We zien Hem niet met onze lichamelijke ogen daar Hij aanwezig is in Zijn verheerlijkte mensheid. In de Eucharistie ziet en bemint Jezus ons en verlangt Hij ons te redden.