Jezus in Galilea

Vandaag is het opvallend, dat Jezus na zijn doopsel in de Jordaan, naar het Noorden trekt, naar “het Galilea van de heidenen (en ongelovigen)”, door de hoge lieden van de hoofdstad Jeruzalem misprezen. Daar lag ook zijn dorp Nazareth, waar volgens de leerling Nathanaël wellicht geen goeds vandaan kon komen. Maar Jezus kiest voor Kafarnaüm, havenstad bij het meer van Genezareth. Daar liep de drukke grote verbindingsweg (de zeeweg) tussen Damascus en Caesarea a/zee; karavanen trokken er voorbij; de stad lag op de grens van twee vorstendommen; er was een tolkantoor, een douanepost, en daar lag een garnizoen van Romeinse soldaten. De stad stond open voor allerlei etnische groepen. Een stad van dat iets weg had van onze moderne steden, waar katholieken, protestanten, joden en moslims naast elkaar leven.

Zo kon Jezus daar allerlei soorten mensen ontmoeten, die niet alleen Joden waren. Het zal precies daar zijn waar Hij de honderdman ontmoette en zijn knecht genas, en Hij tot de vaststelling kwam: “Bij niemand in Israël heb ik een zo groot geloof gevonden…”. Maar Hij vond er ook de leerlingen die Hij wilde, vissers, gewone mensen, niet opgevoed in de rabbijnenschool, geen mensen van Joodse klasse. Daar woonden Petrus en Andreas, daar vindt Hij Johannes en Jacobus, Filippus en Nathanaël. En in die grote verscheidenheid durft Hij het aan, met die leerlingen, zijn verrassende, onthutsende boodschap te brengen: “Bekeert u, want het Rijk der hemelen is nabij.” D.i. “Verander uw hart, want wat God beloofd heeft komt er nu aan”.

De geschiedenis herhaalt zich tot op vandaag. Ook wij leven nu in zo een samenleving: een veelheid van levensbeschouwingen en religies die elkaar doorkruisen, of die zelfs tegen elkaar aanbotsen. In dit weefnet, in dit labyrint leven wij nu ook. Daarin staat de Kerk, de geloofsgemeenschap, als in de branding, met dezelfde boodschap: “Bekeert u! Wordt nieuw! Wordt anders!”

De Kerk zou de Kerk niet meer zijn, indien ze passief zou aanvaarden wat anderen zeggen. De Kerk heeft een eigen intuïtie, een eigen inbreng, een eigen zending. Zij heeft iets te zeggen tot het ware goed van allen, tot opbouw van een betere wereld. Daarom moet ze in deze (pluriforme) wereld aanwezig zijn, als een wegwijzer voor zo velen die vragen stellen over de uiteindelijke zin van het bestaan. “Het volk dat in de duisternis zat… heeft een groot licht aanschouwd.”

Deze Kerk staat geplant in de veelkleurigheid van de wereld. Zoals overal leeft de verleiding te geloven zoals men zelf wil, “à la carte”. Het geloof kiezen zoals men kiest in een winkelcentrum. Naar eigen smaak.

Christelijk geloven echter is altijd zich gewonnen geven aan Gods Woord. Vandaag komen we hier samen om Gods Woord in de stem van de Kerk te beluisteren. Hier vieren we de H. Mis, waar Jezus zelf aanwezig komt om ons te voeden met Zichzelf, opdat ook wij gesterkt en omgevormd van hier heengaan; zoals apostelen om te getuigen van het bevrijdende woord van Jezus: “Bekeert u, want het Rijk der hemelen is nabij.” Jezus is de volheid die onze harten vervult. Geen ander woord heeft de wereld vandaag nodig, die zich verzadigt aan plezier, maar bewust of onbewust naar ware vreugde en verlossing dorst. Amen.