De Kerk richt onze gedachten op de Hemel, door ons te doen bidden voor de overleden gelovigen. De Hemel is dan ook het ultieme voorwerp van de christelijke hoop en het verheven doel van ons aardse bestaan.

De Hemel, dat is God: God die aanschouwd wordt in de glans van zijn heerlijkheid, die gekend wordt, zoals Hij Zichzelf kent, rechtstreeks, van aangezicht tot aangezicht. Dat is God, die bemind wordt met zoveel liefde, dat wij niet meer anders kunnen, dan Hem beminnen. God deelt immers Zijn eigen geluk voor altijd met ons en wij leven in de zekerheid dat wij dit nooit zullen verliezen.

Daar zal de beroemde uitspraak van St. Augustinus werkelijkheid worden: “We zullen Hem zien, we zullen Hem loven, we zullen Hem beminnen.”

Met de heiligmakende genade en de Drievuldigheid die in ons woont, bezitten wij reeds de Hemel. Momenteel kunnen wij er slechts van genieten door…